Dat ik niet weet hoe ik de zomer in moet delen. Ergens zit er in mij een groot verlangen naar helemaal niks plannen. Maar in mij weet ook iets dat ik daar vervolgens niet mee om kan gaan, en dan juist minder productief word. Dat het denk ik mijn eigen oordeel daarover is; je zou dit geweldig moeten vinden. De persoon die ik zou willen zijn vind het héérlijk om twee maanden thuis te zitten zonder planning. Toch gedijt in de praktijk bijna iedereen volgens mij het beste bij structuur. Als daar zo nu en dan weer eens een wetenschappelijk onderzoek over verschijnt, helpt dat altijd wel. Het ligt blijkbaar aan mijn homo sapiensschap, niet aan mijn gebrek aan karakter.
top of page
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat er zo goed op ons huis werd gepast tijdens de vakantie. Dat ik daardoor heel ontspannen weg kon zijn, voor mijn doen dan. Ik maakte me amper zorgen over de katten. Nu ik terug ben is er wel eentje schor. Dat ik me daar wel zorgen over maak, maar dat ik het maar niet ga googelen om verdere escalatie van die zorgen te voorkomen.
Dat ik het niet wist, dat katten ook schor kunnen zijn.
Dat het gisteren gelukkig goed ging met mijn dag en de tijd. Ik was lekker aan het schrijven, zij het niet lang. Ik ging naar de hondencursus alwaar ik indirect veren toebedeeld kreeg voor in de reet van mijn hond. Ik stopte lekker op tijd met werken en rommelde nog wat in de tuin. Maar dat de avond toen nog moest komen, en ik het ineens weer allemaal niet wist. Dat mijn vriend toen wilde wandelen. Dat ik dat eigenlijk niet wilde, maar besloot toch mee te gaan. En dat hielp natuurlijk.
Dat ik dat zo volwassen van mezelf vond, dat ik toch ging.
bottom of page