Dat ik een oude serie maar weer heb opgepakt. Ik vond hem eerder best leuk, maar ook weer niet dusdanig dat ik daar, toen ik druk was, mijn tijd in wilde steken. Maar sinds corona weegt het blijkbaar weer ruimschoots op, ben ik blij dat ik nog een deel te gaan heb. Netflix beschouwde de serie alleen niet meer als van mij, ik moest hem echt weer opnieuw opzoeken. Maar hij wist nog wel waar ik was gebleven met kijken, dat klopt natuurlijk niet. Netflix was dus net zo halfslachtig met het afronden van de serie als ik.
top of page
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat we op de hei gingen wandelen met de hond. De grote parkeerplaats was vanwege de lockdown afgesloten maar wij wisten een andere ingang waar je nog wel kon parkeren. Dat daar toen een groep van ongeveer 20 jongeren stond. Ze hielden absoluut geen afstand van elkaar, en stonden te roken en te drinken. Een van de wandelaars zal de politie wel bellen, zei ik tegen mijn vriend, maar zo zijn wij niet.
Dat we even later terugliepen richting de parkeerplaats, en op de eindpaadjes al wat meiden tegenkwamen met wijn in hun hand. Op een ander paadje rende een groepje jongens achter elkaar aan. Toen zagen we dat er een auto van de gemeente gearriveerd was, dat was de reden dat de kudde uit elkaar stoof. Je zag zelfs de schapen denken: zo eng is dit nou ook weer niet. Ze deden dus alsof ze toevallig allemaal los van elkaar met wijn en sigaretten op de hei liepen. Dat er ook een meisje was dat probeerde haar dronken charmes in de strijd te gooien bij de gemeenteambtenaar. Ik hoorde haar ‘schat’ zeggen en ze raakte hem ook aan. Dat ik toen eigenlijk de politie wilde bellen om te zeggen dat er iemand werd aangeraakt, ik vond haar bijna een soort coronaspuger. Maar bij de ambtenaar leken de prettige gevoelens toch te overheersen.
Dat onze oude kat steeds vreemdere ligplekken heeft. Zo ligt ze tegenwoordig ’s nachts vaak op een traptree, meestal op de bovenste. Maar zo handig is ze niet meer qua motoriek, dus dan zou ik zelf toch voor een lagere gaan, als je al zo nodig voor de trap kiest.
Dat ze het laatst wel heel bont maakte toen ze ineens in de kattenbak lag te slapen. Ik vroeg me wel af hoe dit was gegaan, had ze net geplast en dacht ze toen: ach, dit ligt eigenlijk ook wel prima? Of waren het twee losse uitjes geweest, het plassen en het liggen? Ik hoop dat laatste, dat voelt op de een of andere manier toch hygiënischer.
bottom of page