Dat ik fan ben geworden van de boeken van A.L. Snijders. Dat het zo heerlijk is om een nieuwe schrijver te ontdekken, zeker als je merkt dat er heel veel van diegene is. Dat ik ook even op Wikipedia heb gekeken om te zien of hij nog leeft, om te weten of dit het echt is qua leesvoorraad of dat er misschien nog boeken bij komen. Dan weet ik tenminste waar ik me precies op verheug.
Dat ik het hard van mezelf vind dat ik wel hoop dat hij voorlopig niet doodgaat maar dat ik dat meer voor mezelf hoop dan voor hem. Dat ik anders snel weer een nieuwe schrijver moet zien te vinden en dat gaat dan eerst weer een paar keer mis, dan lees je beginnetjes van stomme boeken of nog erger, van medium leuke boeken. Die besluit je niet meteen weg te leggen, je geeft ze nog een kans. Maar na een bladzijde of 50 besef je dat het toch echt zonde is van je tijd, maar dan is het ook zonde van die 50 bladzijden om te stoppen, en ga je je dus sowieso schuldig voelen.
Hoe ouder Snijders wordt, hoe minder schuldgevoelens ik in mijn leven zal ervaren. Volgende keer zoek ik wel een jongere schrijver uit.
Comments