Dat ik bijna op vakantie ga en dat altijd zo lekker richting geeft aan de tijd. Alsof de weken zelf ook echt richting dat punt bewegen. Dat ik op me een gegeven moment bijna niet meer kan voorstellen dat er andere mensen zijn die die dag niet op vakantie gaan, maar zich wel in dezelfde weken begeven.
top of page
%20Anne%20van%20Zantwijk_header.jpg)
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat ik weer eens dacht dat ik het misschien toch te rustig had qua werk, terwijl ik het tegelijkertijd ook juist veel vond allemaal. Dat ik toen probeerde om er opdrachten bij te regelen. Dat dat niet lukte, en ik toen ontzettend opgelucht was.
Dat ik niet weet hoe ik de zomer in moet delen. Ergens zit er in mij een groot verlangen naar helemaal niks plannen. Maar in mij weet ook iets dat ik daar vervolgens niet mee om kan gaan, en dan juist minder productief word. Dat het denk ik mijn eigen oordeel daarover is; je zou dit geweldig moeten vinden. De persoon die ik zou willen zijn vind het héérlijk om twee maanden thuis te zitten zonder planning. Toch gedijt in de praktijk bijna iedereen volgens mij het beste bij structuur. Als daar zo nu en dan weer eens een wetenschappelijk onderzoek over verschijnt, helpt dat altijd wel. Het ligt blijkbaar aan mijn homo sapiensschap, niet aan mijn gebrek aan karakter.
bottom of page