Dat ik vanochtend eindelijk weer eens tot half 9 heb geslapen. Dat ik wel een vervelende droom had over een collega. Maar dat ik dat nu maar even voor lief neem, onder het mom van ‘pick your battles’.
top of page
%20Anne%20van%20Zantwijk_header.jpg)
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat ik vlak voordat ik naar de Utrechtse Heuvelrug verhuisde een nieuwe fiets heb gekocht. Ik zag mezelf al helemaal gaan door de bossen. Maar dat dat toch een beetje tegenviel, vooral door het Heuvelrug-achtige. Alle plaatsen rondom Maarn zijn vrij ver weg, dus in de praktijk pakte ik steevast de auto.
Dat we in de zomer ineens wel gingen fietsen, naar Zeist en Amersfoort, maar ik het toch een hele klus vond. Dat mijn vriend toen zei dat ik een elektrische fiets moest nemen. Dat ik dat eerder nooit wilde, maar nu ineens besefte dat het dé oplossing was. Dat ik hem toen dezelfde dag nog heb gekocht; een gewone fiets is echt niet meer te doen als je in je hoofd al een elektrische hebt.
Dat de mensen om mij heen wel diep teleurgesteld in mijn blijken te zijn wanneer ik dit vertel. Dat ik dat verder niet kan helpen; ze zullen er zelf ook doorheen moeten zodra ze overstag gaan.
Dat ik droomde dat ik moest lesgeven, maar de boel niet op orde had. Ik had geen programma voorbereid en was vergeten de opdrachten te kopiëren. Omdat ik freelancer was had ik ook geen pasje om te kunnen kopiëren, ik had nergens toegang toe in het gebouw.
Dat de leerlingen ondertussen wel alle begrip hadden voor de situatie. Later die week kwam er zelfs een groepje jongens liedjes zingen bij mij thuis voor de deur. Dat ik toen wel twijfelde of ik ze daarna een knuffel kon geven, of dat dat ongepast was.
bottom of page