Dat ik een zomer voor me had gezien met in de ochtend schrijven en in de middag lekker vrij. Ik zou dan in de tuin rommelen, naar musea gaan en uitgebreid koken. En lezen natuurlijk. Maar dat het nu toch weer werken, werken, werken lijkt te worden.
Dat ik probeer wat aardiger voor mezelf te zijn, maar geen idee heb hoe ik dat aan zou moeten pakken. Ik weet simpelweg niet waar ik de aardigheid vandaan zou moeten halen. Wat er niet zit, kun je ook niet aanboren. Zo simpel zijn de wetten van het aanboren.