Dat het gokken blijft met de dieren wat waardoor komt. Zo dachten we een hond te hebben die niet met katten overweg kan, maar nu één kat dood is, gaat het met die andere prima. Het lag dus aan de kat. Dat we het op die manier altijd mis hebben. We dachten ook ooit van een wat afstandelijke kat dat ze wel moedergevoelens zou ontwikkelen als we er een kitten bij namen. Niets was minder waar, de kitten werd structureel weggemept en de kat sliep uit protest buiten. En als we fijne ligplekjes voor ze proberen te maken, willen ze toch altijd ergens anders, op een plek die wij niet eens ‘ligplek’ zouden noemen. Maar zodra ze er liggen, ziet het er heel vanzelfsprekend uit. Er zit dus wel degelijk een logica in, maar die valt van tevoren niet te ontdekken.
Dat ik me soms bijna afvraag waarom we überhaupt nog proberen wat dan ook voor ze in te schatten. We kunnen het beter afwachten.
Comentarios