Dat onze nieuwe katten een stuk bewerkelijker zijn dan ik had verwacht. Ze zijn niet honderd procent zindelijk, en die paar procenten hakken er echt wel in. Bovendien zijn ze qua aaien juist niet bewerkelijk; dat mag namelijk niet. Of, het mág natuurlijk wel, er is geen officiële verordening, maar dan krijg je een klap en dan is de lol er voor mij ook wel af. Dat ze de hele dag voor je voeten wegschieten, in bange afwachting van wat je ze nu weer zal gaan aandoen.
Dat er na wat onzindelijkheden ook een probleem is met de slaapkamer; de nieuwe katten mogen daar niet meer komen in verband met een eerder pisincident waar ik het niet over wil hebben, maar de oude sliep juist altijd zo gezellig op mijn hoofd. Dat dat nu een hele coördinatie is. Soms is de oude in slaapkamer en is het geregeld voor die nacht, maar op andere momenten wil hij eerst nog even naar de zolder, en dan zitten we met hekjes en luikjes en als het erop aankomt, lig ik dan gewoon een hele nacht zonder kat op mijn hoofd. Bijkomend probleem is namelijk dat de oude kat niet door kattenluikjes durft, maar de nieuwe katten wel.
Dat ik lang heb beweerd dat het mijn droom is om uiteindelijk twaalf of veertien katten te hebben, maar dat ik daar nu toch graag op terug wil komen.