Blikjes

Dat er wekenlang geen treinen reden naar Amsterdam, en ik toen steeds helemaal om moest reizen via Utrecht. Zo duurde de reis ineens een uur in plaats van twintig minuten. Maar gisteren was dat eindelijk voorbij. Dat ik toen een golf van herwaardering voor rechtstreekse treinen door me heen voelde spoelen. Ik stapte in en vloog in korte tijd naar Amsterdam, heel feestelijk. Ik was bijna verbaasd dat ze geen blikjes achter de trein hingen om het te vieren.

Totdat ik terug moest naar huis, maar dat niet ging omdat er iemand voor de trein was gesprongen. Dat ik toen wel blij was dat ze die blikjes achterwege hadden gelaten.