Dat ik bij de tandarts was voor een gaatje, en daar een beetje zenuwachtig over was. Dat we eerst een soort klein gesprekje hadden voordat mijn mond open ging, over de hele coronasituatie. Dat ze toen zei: ‘en thuis is het ook alleen maar extra druk’. ‘Bij mij niet’, zei ik tegen haar, ‘want ik heb geen kinderen. En geen werk meer.’ En mijn kat is dood, dacht ik er nog achteraan. Maar dat die tandarts helemaal nergens op in ging, ze vroeg niet eens wat voor werk ik dan deed.
Dat ze daarna ook nog ging boren en ik toen bijna flauwviel, en me helemaal alleen voelde, zo zonder kinderen, werk, kat en bloeddruk.