Diagnose

Dat ik bedacht had dat ik het feit dat ik niet goed gezichten onthoud ook gewoon als aandoening kan brengen. Die bestaat namelijk. En als ik die ‘heb’, lijk ik dus niet langer ongeïnteresseerd, zo redeneerde ik. Maar toen ik dit laatst voor het eerste inzette en tegen iemand zei: ‘Was jij daar toen ook bij? Ik herken namelijk niet zo goed gezichten’, leek ze toch niet minder beledigd dan toen ik me eerder altijd vergiste zonder diagnose.