Dat ik ’s ochtends vroeg een afspraak had bij een nieuwe psycholoog. Dat ik mijn wekker op zich op tijd had gezet, maar op mijn telefoon zag dat er een enorme file stond. Dat ik toen halsoverkop van huis vertrok om daar in te gaan staan (in de hoop dat dat toch juist zou helpen om op tijd te komen). Dat ik daardoor mijn thee niet eens op kon drinken. Ik trok ook mijn kapotte regenjas aan want die hing het meest vooraan, ik had de dag ervoor pas ontdekt dat hij stuk was en nog geen tijd gehad om daar iets mee te doen (repareren dan wel weggooien).
Dat ik van tevoren wel dacht: een psycholoog let vast op zulke dingen, een onverzorgd uiterlijk is een teken dat je jezelf verwaarloost en dan ben ik er volgens haar ernstig aan toe. En ik had ook mijn haren niet gewassen, juist door die vroegte dus wellicht zag ze ook nog vet haar. Nu krijg ik misschien onterecht een hele hoge dosering medicatie, dacht ik toen.
Maar het alternatief was te laat komen, en dan zou ze wellicht denken dat ik een chaotisch iemand ben en me helemaal het verkeerde middel voorschrijven. Dat ik toen toch maar voor verwaarlozing koos, omdat ik gokte dat de gevolgen daarvan minder drastisch zouden zijn.
Opmerkingen