Dat er een man in de bieb was die erg leuk deed met twee kinderen, waarschijnlijk zijn eigen kinderen. Hij bestelde lekkere dingen voor ze, liet ze ondertussen ook nog lekker spelen en raakte met iedereen aan de praat over zijn kroost. Daarbij ging hij in detail dingen opnoemen over hun zogenaamde karaktereigenschappen, iets wat ik op die leeftijd nooit echt geloof. ‘Ze heeft een sterk willetje hoor’. Zijn er ook kinderen van drie zonder sterk willetje? En als hij dan zo sterk is, waarom is er dan geen sprake van een ‘wil’? Wat mij betreft is het een sterke wil of een slap willetje.
Toen hij ook nog om de haverklap ‘kiekeboe’ riep tegen het oudste kind, kon ik het echt niet meer handelen en ben ik verkast. Ik weet dat het evolutionair lastig te verklaren is dat ik dit heb, maar leuke vaders wil ik nooit in mijn buurt hebben. De zuchtende wel, die mogen bij mij.