Dat de wereld zo anders was toen er een dik pak sneeuw lag. Dat er ineens geen wegen en niet-wegen meer waren, dat alles een potentiële speelplek was. Dat de auto’s daardoor niet langer de macht hadden, omdat zij nu langzamer gingen dan kinderen, dieren en andere voetgangers. En minder lol hadden. Dat ik toen pas besefte hoezeer we normaal gesproken door auto’s worden beperkt, dat er zonder sneeuw altijd overal gevaar loert en we daar helemaal aan gewend zijn geraakt.
Dat jongens van 13 met sneeuwballen ook ineens macht hadden toen ik onder een viaduct door wilde lopen. Dat ik wat dat betreft wel blij was met de dooi.