Als mijn hond alleen thuis is, gaat hij altijd met mijn spullen slepen. Omdat hij zich niet fijn voelt. Dan kom ik thuis en heeft hij in zijn mand mijn bergschoenen verzameld en mijn sokken. Daar zit mijn geur aan, dat schijnt hij prettig te vinden. Ik voel me vereerd dat iemand mijn geur zo graag om zich heen heeft, en vind dat mijn vriend ook wel eens wat stappen in die richting zou kunnen nemen.
Maar soms ben ik wel thuis en dan werk ik boven. Om de hond tegemoet te komen, zet ik de deur naar boven dan altijd open. Hij mag bij me komen zitten, er staat ook een mandje naast mijn bureau. Soms doet hij dat, maar meestal wil hij liever beneden blijven. Dat vind ik prima, maar ik vind het niet eerlijk als hij dan alsnog met mijn spullen gaat slepen alsof hij alleen thuis is. Dat is dramatisch doen om het dramatisch doen.