Naarstig

Dat ik voor het eerst ‘naarstig’ op zoek was geweest ergens naar. Namelijk naar een reservesleutel. Die zocht ik in de groene kast, een kast die nog van mijn ouders is geweest met allemaal kleine laatjes (hij hoorde destijds bij de groene tafel). Eerder leek dat me zo’n overbodig woord, ‘naarstig’, zo’n woord dat we het niet zouden missen als het er niet was. Maar nu ik al die stapels zooi uit de laatjes bovenop de kast zag liggen, en overal sleutels zag, en de laatjes die nog open stonden, dacht ik: dit moet het resultaat zijn van naarstig zoeken, dat kan niet anders.