Dat we naar het strand gingen, zomaar op een zondagavond. Dat dat gewoon bleek te kunnen qua tijd. Dat de hond het niet meer had van blijheid, hij bleef maar grote cirkels rennen en in zee stampen. Af en toe nam hij een slok, daarna schudde hij verbaasd het smerige zoute water weer uit zijn bek. Hij leerde daar niet van, deed het een paar keer op verschillende plekken.
Dat ik hem toen heb uitgelegd dat het één zee is.