Aanval

Dat ik sinds kort op zaalvoetbal zit en in eerste instantie in de aanval werd gezet. Dat dat niet beviel, omdat ik geen idee had waar ik het beste kon staan. Ik begreep wel dat ik naar voren moest, maar niet wanneer en hoe ver. Soms moest ik ‘me aanbieden’, op andere momenten moest ik juist gaan. ‘Ga maar Janneke!’,  riepen ze dan. Maar ik had zelf geen idee wanneer het gaan en wanneer het aanbieden was, en als ik ging waarheen dan precies. Zo rende ik wat verloren over dat veld, waarbij ik ook nog de hele tijd de neiging had om sorry te zeggen, wat ik toch echt niet nodig vond. Het is immers maar een hobby. Dus het was op hoop van zegen afwisselend gaan en aanbieden, én op mijn woorden letten.