Dat ik als ik ’s nachts na een optreden naar huis rijd vaak een vriend zoek op de weg, iemand achter wie ik aan kan rijden. Zeker bij onverlichte wegen. Dat moet dan wel iemand zijn die ook 130 rijdt en geen laffe 117, want ik wil naar huis. Vaak irriteert het me na een tijdje dan toch dat hij precies 130 rijdt terwijl onze meters waarschijnlijk iets te voorzichtig zijn afgesteld. Echte vrienden bepalen niet voor elkaar hoe hard de ander mag rijden, vind ik.
Uiteindelijk is niemand op de weg echt je vriend.