Dat ik vanochtend op een onmenselijk vroeg tijdstip de trein moest halen, voor mijn doen dan, en dat ik al die andere mensen op het station zag toestromen en een diep medelijden met ze voelde. Dat ik bij de fietsenstalling aankwam en er al helemaal van uitging dat die overvol zou zijn, zoals normaal wanneer ik op het station aankom, maar dat er toen ineens allemaal plekjes bleken te zijn. Dat ik ineens besefte hoe die mensen in die gewone banen zich staande houden: elke ochtend is er een fietsplekje voor ze dat zegt: je kunt hier staan als je wil.
top of page
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
bottom of page
Comentários