Dat ik een proefles Funxtion ging doen bij de fysiotherapiepraktijk hier in het dorp. Daar hebben ze naast fysiotherapeuten namelijk ook sportgroepen, om te voorkomen dat hun klanten terug blijven komen. Eigenlijk zouden deze twee natuurlijk concurrenten moeten zijn: de preventieven en de fixers. Maar goed, blijkbaar is er mét sportgroepen alsnog genoeg nieuwe aanwas voor klachten.
Dat ik heus wel wil voorkomen dat ik rugklachten krijg, en daarom zo’n groepsles overwoog. De meeste klonken erg saai: Fitness is gewoon niet te doen, ook niet met een fysiotherapeut ernaast. Pilates heb ik eerder al wel eens doorstaan, dat vond ik ook heel erg niet leuk. En Zwangerfit leek me niet van toepassing, dus toen kwam ik bij Funxtion uit.
De beschrijving klonk goed; er stond heus wel dat we gingen werken aan spierkracht en uithoudingsvermogen en dat leek me natuurlijk niet leuk, maar de woorden ‘sport, spel en plezier’ gaven me toch hoop. Vooral spel. En plezier. Dat ik dacht: misschien is er dan toch een leuke manier om aan je conditie te werken. Maar dat ik er toen heen ging en al snel van een koude kermis thuiskwam; het was gewoon een circuit met saaie oefeningen: 1 minuut squats doen, 1 minuut een bepaalde buikspieroefening, 1 minuut boksen, etcetera. Dat ik toen nog heel even dacht: dit is nog wel te overzien. Tot bleek dat we alle oefeningen ook nog drie keer moesten herhalen. Dat het half uur toen eindelijk om was, en we aan dat hele plezier nog helemaal niet waren toegekomen, laat staan aan spel.
Dat ik laatst terugbladerde in mijn agenda en die proefles Funxtion weer zag staan. Dat ik blijkbaar zo vol van die ‘x’ was geweest, dat ik ‘proeflex’ had opgeschreven.
Comments