Dat het gisteren gelukkig goed ging met mijn dag en de tijd. Ik was lekker aan het schrijven, zij het niet lang. Ik ging naar de hondencursus alwaar ik indirect veren toebedeeld kreeg voor in de reet van mijn hond. Ik stopte lekker op tijd met werken en rommelde nog wat in de tuin. Maar dat de avond toen nog moest komen, en ik het ineens weer allemaal niet wist. Dat mijn vriend toen wilde wandelen. Dat ik dat eigenlijk niet wilde, maar besloot toch mee te gaan. En dat hielp natuurlijk.
Dat ik dat zo volwassen van mezelf vond, dat ik toch ging.