Dat ik mezelf in mijn neefje van 5 herken, omdat hij ook steeds woorden probeert te zoeken voor hele specifieke dingen. Dat die woorden soms simpelweg niet bestaan. Dat hij nog hoop heeft.
top of page
%20Anne%20van%20Zantwijk_header.jpg)
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat er een dikke stapel pasjes in mijn portemonnee zit en ik dat nogal overdreven vond. Dus haalde ik de stapel eruit en bladerde ik ze door. Dat viel niet tegen. Ik vond het ene pasje nog essentiëler dan het andere om bij me te dragen. Zo kwamen ze allemaal door de selectie. Toen ik de stapel daarna terug deed in mijn portemonnee, voelde hij toch minder dik.
Dat ik ’s nachts door Amsterdam liep en werd aangesproken door een man op een fiets. ‘Do you wanna go for a drink?’, vroeg hij. Ik zei nee. ‘Where are you going?’, vroeg hij toen. Naar huis, antwoordde ik. ‘That’s not a good place for a Friday night’. Jawel, zei ik toen, ‘it’s perfect’.
bottom of page