Dat iemand tegen mij zei dat ik écht geen kinderen wil, dat het duidelijk is en ik een punt achter die vraag moet zetten. Dat ik mezelf niet respecteer door mijn eigen gevoel hierover continu in twijfel te trekken. Dat dat überhaupt mijn probleem is, dat ik nooit achter mezelf ga staan.
Dat ik daarna als een soort zwakkeling naar huis ging, maar me niet meer hoefde af te vragen of ik niet toch een kind wilde. Ik wil geen kind. Nooit gewild ook. Niet in mijn buik, niet in mijn leven en niet in mijn dagen.
Comments