Dat ik ons gietijzeren tuinhek in de Hammerite heb gezet. Dat was nogal een werk, want ik deed het met een kwast, spijl voor spijl. Gelukkig oogstte ik er wel bewondering mee van diverse buren. Zij prezen bijvoorbeeld mijn geduld, dat ik eigenlijk helemaal niet heb, maar ik deed nu alsof.
Dat ik na twee dagen kwasten eindelijk klaar was, maar blijkbaar nog even moest afkicken. Dan liep ik met de hond langs een tuin en dacht ik: als je daar nou even wat Hammerite op doet, dan knapt het enorm op. Dat ik toen concludeerde: de wereld is een spijlendal. Er zijn te veel spijlen, en er is ook te veel metaal in algemene zin.
Dat ik het zelfs met de cactus op onze slaapkamer had. Die ziet er mooi egaal groen uit, alleen onderaan de ‘stam’ zitten wat plekjes. Dat ik toen ook heel even dacht: die moet je Hammeriten.
Comments