Dat ik ineens weer moest denken aan toen we gingen samenwonen en de bestekla in wilden delen. Ik was van plan dat te doen zoals ik dat in mijn eerdere keuken altijd deed: de messen rechts, de lepels links en de vorken in het midden. Dat mijn vriend toen zei: Mogen de lepels alsjeblieft gewoon rechts? Hij lachte er een beetje bij, omdat hij heus wel wist dat er eigenlijk geen ‘gewoon’ bestaat in deze kwestie, maar toch zag ik dat hij licht wanhopig werd van het idee om het om te gooien. Als een kind dat zijn knuffel dreigt kwijt te raken.
Ik zie hem zelden zo gevoelig, dus het mocht natuurlijk meteen. Ik vond het helemaal niet erg dat ik daarna een tijdje misgreep in die la, omdat ik dan elke keer aan dat moment moest denken en steeds meer van hem ging houden.
Comments