Dat ik van nature helemaal niet bourgondisch ben, en gisteren weer besefte dat mijn vader dat wel was. Dat ik toen bedacht dat ik hem af en toe maar een beetje na moet proberen te doen. Dat ik toen op de bank ging zitten voor de tv, met mijn benen op tafel, niet met een biertje en een sigaret erbij maar wel met thee en koekjes. En dat ik toen probeerde niet op de klok te kijken die boven de tv hangt.
Je kunt Bourgondiërs wel nadoen, maar je wordt ze nooit.