Dat ik het afgelopen jaar twee Erwins en één Edwin heb leren kennen – of is het nou andersom? Daarvoor kende ik niemand die zo heette. Dat dat te veel blijkt te zijn om in één jaar te verwerken, en ik nu de hele tijd bij alle drie twijfel of ze nou Erwin of Edwin heten.
Vaak begin ik alvast met het zeggen van de ‘E’ om dan gaandeweg te beslissen of ik voor een ‘d’ of een ‘r’ ga. Eentje heb ik samen met een Rogier leren kennen, dus bij hem doe ik het vaak via Rogier: het is ‘Erwin en Rogier’, ‘Edwin en Rogier’ zou nergens op slaan. En als er geen Rogier in het spel is, is het Edwin. Maar die redenering duurt langer dan het duurt om de ‘E’ te zeggen, dus val ik toch altijd door de mand.
Maar goed, nu heb ik er gelukkig even tijd voor en ben ik eruit: Ik ken twee Edwinnen en één Erwin.
Comentarios