Dat ik een ja-hond en een nee-hond heb. De ja-hond is in principe enthousiast als we iets gaan doen en rent dan alvast naar deur. Ondertussen zoekt hij steeds oogcontact zodat hij zeker weet dat wij ervan op de hoogte zijn dat hij graag meegaat, waarnaartoe dan ook. De nee-hond heeft in principe geen zin in, en stopt zodra ik mijn jas pak zijn kop snel nog wat dieper achter zijn voorpoot weg omdat hij hoopt dat we hem dan vergeten. Hij gaat er niet vanuit dat wat we van plan zijn iets toe zal voegen aan zijn dag.
Dat ik me toen realiseerde dat ik een nee-mens ben.
Comments