Dat ik naar huis liep en onderweg een kraai zag die er nogal zielig bij zat. Het leek alsof hij niet meer kon vliegen. Een paar weken daarvoor had mijn vriend nog een vogel gered door de dierenambulance te bellen. Ik weet even niet meer wat voor vogel, maar dat wilde ik ook. Toch liep ik door. Ik had mijn telefoon namelijk niet bij me en er keken alcoholisten toe vanaf een bankje, die zitten daar altijd. (Er is één heel knappe bij, of die is knap geweest (nu kan hij zijn haar eigenlijk beter afknippen, maar hij heeft waarschijnlijk wel wat anders aan zijn hoofd). Van hem denk ik altijd dat zijn uiterlijk voor zijn ondergang gezorgd heeft. Dat hij weer eens was vreemdgegaan en toen alles is kwijtgeraakt wat hij had, en daarna pas besefte hoe belangrijk zijn gezin voor hem was, maar toen was het te laat. En dat hij nu zijn kinderen helemaal niet meer mag zien vanwege zijn drankprobleem. Er is er ook een met grote geklonterde dreads, en die is altijd óf heel aardig óf woest. Tegen hem zeg ik altijd meteen hoi, in de hoop dat ik dan bij de goeden wordt geschaard.)
Misschien kwam het door de alcoholisten dat ik de vogel niet durfde te helpen, leek het overdreven om voor hun ogen te bellen over een dier in nood. Maar eenmaal thuis begon het toch te knagen, dus ben ik teruggelopen met telefoon en al. Het moest maar. Maar er was geen vogel meer, blijkbaar was hij gewoon weggevlogen. De alcoholisten zaten er nog wel.