Ik moest plassen in de trein, maar hij stond nog stil op een station. Ik weet dat het dan eigenlijk niet mag, dus besloot te wachten tot hij weer zou gaan rijden. Ik ging wel alvast het hokje in, deed mijn broek omlaag en ging boven de pot hangen (ik ga nooit zitten op zulke wc’s). Maar toen ik eenmaal in die houding hing en de pot onder me zag, kon ik niet meer wachten met plassen. Nu ik er zo dichtbij was móest het echt.
En toen besefte ik: dit is precies hetzelfde gevoel als ik altijd heb wanneer ik eindelijk vakantie heb en daar enorm naar heb toegeleefd. Als het dan zover is denk ik altijd: ik had écht niet nog een dag langer kunnen doorwerken.
留言