top of page

Hoge verwachtingen

Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.

Plassen op stations

Laatst moest ik een keer plassen toen ik ’s avonds laat op een station was. Maar er was geen wc en de trein die ik zo meteen moest nemen was een stoptrein, dus die had ook geen wc. (Dit alles speelde zich nog af voor de Flirt.)

Ik moest echt, dus liep ik naar de achteruitgang van het station, in de hoop dat daar ineens een bos zou beginnen (ik was er nog nooit aan die kant uitgegaan). Dat was niet het geval. Er was wel een fietsenstalling met bosjes eromheen. Ik liep de bosjes een stukje in, voelde me bijna een vies mannetje maar bedacht toen dat niemand het echt vies zou vinden om mij daaruit te zien komen, zeker niet met mijn bril op. Hooguit raar. Ik ging door mijn knieën en begon te plassen.

Het was een enorme opluchting. Het uitzicht op de fietsenstalling beviel me ook goed. Ik vond het gezellig om mensen langs te zien komen, ook al zagen ze mij niet.

Laatst heb ik Weesp gedaan, dat was ook prima te doen. Ik denk dat ik voor de hele spoorwegkaart ga.

bottom of page