Slaatje

Dat ik ’s avonds in de trein zat en er in de 4-zits naast mij een jongen en een meisje zaten, die elkaar wel bleken te kennen maar niet heel goed. Zij vertelde hem dat ze met psychiatrische patiënten werkt en was daar nogal over aan het opscheppen. Het ene na het andere sterke verhaal kwam eruit, en de jongen was zichtbaar onder de indruk. Hij flapte er ook af en toe iets doms uit, zoals: ‘dan moet je er wel echt al in je hersenen iets mis zijn, lijkt me.’ Terwijl hij overduidelijk geen idee had. Haar werk leek hem bovendien ‘niet saai’ en ‘cool’. Hoe meer zij opschepte, ook over de gevaren en wat er een keer met wie was gebeurd, hoe zieliger ik de patiënten begon te vinden. Je wordt overdag misschien geholpen, maar diegene slaat daar later weer een slaatje uit.