We zijn aan het klaverjassen, maar ik krijg steeds slechte kaarten. Daar word ik chagrijnig van. Vervolgens wil ik de anderen heel graag duidelijk maken hoe slecht mijn kaarten zijn, zodat ze snappen dat het niet aan mijn klaverjas-skills ligt dat ik verlies. Ik mopper en zucht en klaag wat af.
Vervolgens ben ik boos op mezelf omdat ik niet gezellig ben. Ik wéét dat dit niet echt erg is. Ik forceer een glimlach, ook al heb ik laatst gelezen dat het toch niet bewezen is dat je vanzelf vrolijker wordt als je eerst doet alsof.
Naarmate het potje vordert word ik steeds kwader, een klein beetje omdat ik bang ben dat ik met de beroerde kaarten toch betere keuzes had kunnen maken maar vooral omdat ik me zo laat kennen. Wanneer los ik mijn issues nou eens op? Ook daar beschuldig ik mezelf van, alsof mijn labiele neigingen niet de slechte kaarten zijn die ik heb gekregen, maar mijn eigen verkeerde keuzes met die kaarten: als ik klaveren acht had gegooid was het in elk geval geen roem geweest.