Dat ik in een sportschoenenwinkel was, en even moest wachten omdat alle verkopers druk bezig waren. Dat ik was vergeten hoe dat ook alweer moest. Ga je er dan zo bij staan, bij zo’n setje van verkoper plus klant, als een soort eenpersoonsrij? Maar dan jaag je ze misschien op. Of schiet je zo’n jongen even aan en zeg je dat jij hierna geholpen wil worden? Of komt dat juist agressief over? Of ga je gewoon bij jouw type schoenen staan (voetbalschoenen in dit geval) in de hoop dat zij zelf monitoren dat jij hierna bent?
Dat ik toen toch maar voor de eerste optie koos, ik stond dus bij een setje en sloeg het geheel gade. De schoenen die de vrouw paste zaten blijkbaar niet goed, iets met tennis en haar voorvoet. Ze ging ze dus niet nemen, sorry, zei ze. Daaruit maakte ik op dat ze de verkoopjongen al best veel had laten doen, waarschijnlijk had hij meerdere maten gehaald, wie weet zelfs van meerdere schoenen. ‘Geeft niks’, zei de verkoopjongen toen. Dat ze daarna nog twee keer sorry zei. Dat ik mezelf toen nog mee vond vallen, ik zou in zo’n geval kiezen voor het iets minder nederige ‘helaas’.
Achteraf vond ik echt dat ze niet zo had moeten doen, ze had het zelfs helemaal om moeten draaien en boos moeten worden: ‘waarom hebben jullie godverdomme geen goede schoenen voor mij en mijn voorvoet?’ Maar dat had ze vast niet bedacht, dat dat ook kon. Zelfs ik kwam daar pas uren later op.