top of page

Hoge verwachtingen

Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.

Terugweg

Dat de terugweg als je op nieuwe plekken komt vaak zoveel behapbaarder lijkt dan de heenweg. Gisteren liep ik maar te zoeken toen ik het station uit kwam, ik zou over een rotonde moeten maar die was er helemaal niet. Dus ik liep ik stukjes een bepaalde kant op met mijn telefoon in mijn hand, en keek ik ondertussen of dat de goede was. Dat was meestal niet zo, en dan was ik bijna geneigd om die stukjes achteruit terug te lopen, alsof mijn telefoon dat prettiger zou vinden (of misschien gewoon omdat ik zelf in de war raak als de hele wereld ineens weer andersom zit op mijn telefoon). Uiteindelijk had ik de goede route wel maar bleek het allemaal nog een flink eind lopen te zijn, straten uit, hoeken om, een heel park door, en ik ging naar een voorstelling dus ik had enigszins haast.

Voor de terugweg nam ik daarom ruim de tijd. Maar toen was alles dus ineens heel behapbaar, gewoon om het parkje heen en daar was de ‘rotonde’ al. Ik had wel drie wijn op dus het hoesje van mijn telefoon viel de hele tijd en dan moest ik het weer oprapen, maar dat inbegrepen was ik toch nog twaalf minuten te vroeg voor de trein.

bottom of page