Dat ik het concept van een ‘unforced error’ bij tennis zo hard vind. Je maakt al een fout en dan gaat iemand ook nog bijhouden dat dat eigenlijk niet nodig was geweest. Het klinkt bijna alsof je het expres doet, alsof je gewoon zin had om fouten te maken of op zijn minst even niet oplette en het allemaal je eigen schuld is.
Bij voetbal zijn er toch ook geen doelpunten en onnodige doelpunten? Of bij wielrennen, dat er een gele trui-drager en een onnodige-bolletjestrui-drager is?
Ik kan jullie wel vertellen, zowel bij tennis als bij de rest van mijn leven: al mijn fouten zijn geforced, hoewel soms door mezelf.