Overeten II

Dat ik altijd te veel eet. Of tenminste, als ik het eten lekker vind. Gisteren hadden we kaasfondue en was het weer raak. Daarna stolde dat hele kaaspannetje in mijn buik, en nu zit het er nog steeds. Dat ik het me vandaag opnieuw voorneem: niet meer overeten. Maar dat ik nu al weet dat ik me daar niet aan ga houden.

Eigenlijk zou ik het gestolde kaaspannetje altijd bij me moeten hebben, zodat ik dat vervelende, volle gevoel kan oproepen zodra ik op het punt sta nog een keer op te scheppen. Maar dat lijkt me ook een heel naar scenario, vanaf nu verder leven met gestold kaaspannetje. Dan toch liever af en toe overeten en de rest van de tijd mijn overoptimistische buik koesteren.

Gespreid staan

Dat ik in de badkamer was om iets te pakken maar geen sokken aan had, en ook geen zin had in koude voeten. Dat ik toen dus gespreid ging staan, met mijn ene voet op het wc-matje en mijn andere voet op het matje voor de wastafel. Dat dat ineens heel goed voelde, rustig en krachtig, een beetje lomp maar ook sterk. Dat ik toen besefte wat voor houding dit was: zo plassen mannen.

Digitaal overleden

Dat ik laatst met een vriendin had afgesproken op de hei. We zien elkaar een paar keer per jaar, en dit was zo’n keer. Dat ze toen zei dat ze zich ineens zorgen om mij had gemaakt. Ze had namelijk op mijn website gekeken en daar gezien dat mijn optredens geannuleerd waren. Vervolgens zag ze ook dat ik zo’n beetje ben gestopt met bloggen. Dat ik het toen ze het zei zo goed begreep: het leek net of ik digitaal was overleden. Maar dat valt in de praktijk alles mee – het feit dat ik van mezelf ook níét mag bloggen is juist een goed teken.

Mijn vriendinnen die ik vaker zie zullen dat wel weten – die zullen mijn website zien en denken: zo, dát gaat goed met Janneke!