Dat er allemaal klusjes in huis zijn waarvan ik wil dat mijn vriend ze doet, omdat ik ze niet kan. Voornamelijk dingen met boren en schroeven en pluggen. Dat ik die een beetje in de tijd moet verspreiden qua opnoemen omdat hij niet door mag hebben dat hij steeds aan het werk wordt gezet. Ik mag ook niet zeggen dat hij het ‘moet’ doen, ik mag het slechts suggereren. Anders gaat hij in de contramine.
top of page
%20Anne%20van%20Zantwijk_header.jpg)
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat ik schilderles had en een medecursiste toen zei dat ik te mooie kleren aan had voor de les. Zelf wist ik ook wel dat je daar niet mee moet schilderen, maar ik trek er altijd een schort over aan. Bijna altijd, vandaag een keer niet want nu ging ik alleen tekenen.
Dat ik wel even bang was dat ze mij onder zou gaan smeren, uit wraak.
Dat ik jarig was maar het bezoek vrij onduidelijk had aangegeven wat hun planning was. Volgens mijn inschatting zouden bepaalde mensen in de ochtend komen en daarna mee lunchen, maar ze kwamen om één uur en bestelden toen pas thee en taart. De soep schoof toen door naar 16 uur, waardoor ik in de knoei kwam met mijn lasagne. Wat was ik blij toen iedereen weg was en ik zelf de overgebleven vergissingen kon opruimen en opeten.
bottom of page