Vianen

Dat ik naar Vianen was gegaan om te kijken bij een katten-schilderijen-expositie. Dat het nogal een klein zaaltje bleek te zijn, het leek zaal één van de reeks, maar er was geen reeks. Er waren nog wel andere zalen over de geschiedenis van Vianen, maar die waren gelukkig dicht.

De katten waren overigens behoorlijk kitscherig, er waren veel te veel spelende kittens, terwijl katten maar heel kort kitten zijn. En áls de kunstenaar dan al een volwassen kat had geschilderd, was het een raskat. Doe mij maar zo’n gewone, oude kat, met een niet-perfecte vacht. Dat zijn de echte.

Verpieterd

Dat de hond een beetje verpietert nu ik ziek ben, ik doe alleen kleine rondjes met hem. Maar goed, ik lig er zelf ook vrij verpieterd bij, dus daar zou hij toch begrip voor moeten kunnen opbrengen. Ik heb alleen het idee dat hij dat helemaal niet ziet, dat hij eigenlijk niet wezenlijk in mijn gesteldheid geïnteresseerd is. Of misschien alleen als de nood echt aan de man is, ik stel me altijd voor dat hij wel ingrijpt als ik in het bos word vermoord. Maar wellicht maakt hij zich dan ook gewoon uit de voeten.

Telefoon

Dat ik al een paar weken ziek was en hele dagen met mijn telefoon op de bank lag. Ik werd er helemaal gaar van. Gisteravond was het zelfs zo erg dat ik op mijn telefoon zat, waarop weinig gebeurde, en verderop de telefoon van mijn vriend zag liggen (we hebben dezelfde), en dacht dat die van mij was en hem toen pakte om er even lekker op te kijken. Maar ik zat dus al op mijn telefoon. De blijdschap die ik me herinnerde toen er heel even nóg een telefoon leek te zijn, die vond ik het meest tragisch.