top of page
Brandnetels (c) Anne van Zantwijk_header.jpg

Hoge verwachtingen

Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.

Dat het bij het in bad gaan ook ineens voelde alsof ik een to-do lijstje had. Ik dacht: ik moet mijn haar eerst helemaal wassen, inclusief crèmespoeling. En dan pas het badschuim erin maar dan moet ik wel zorgen dat mijn haar niet opnieuw in het water komt, want badschuim is niet goed voor je hoofdhuid. En ik moet mijn benen scheren en mijn knieën daarbij eens een keer niet vergeten.

Dat ik er al bijna geen zin meer in had. Dat ik het ook aanstellerig van mezelf vond om hier al tegenop te zien. Dat ik toen tegen mezelf zei: ja, zo ga je wel overspannen worden ja.

Dat mijn rijjuf het vaak over ‘een obstakel aan mijn kant van de weg’ heeft en dat ik dan moet wachten. Dat ik later die dag in Amsterdam was en continu bijna van de sokken werd gereden door een paar honderd fietsers. Dat ik toen ineens wist wat het is met Amsterdamse fietsers: zij beschouwen voetgangers als obstakels, ook op een zebrapad. Ze willen me liever niet aanrijden maar meer omdat ze dan uiteindelijk nog later thuis zijn dan omdat dat erg is voor mij. Terwijl het obstakel toch echt voorrang heeft.

Dat mijn vriend ziek en zielig was en ik bij hem in bed ben gaan liggen en me middenin de nacht ook ineens beroerd voelde. Dat het de volgende dag alweer over was en ik toen begon te twijfelen of ik wel echt ziek was geweest die nacht.

bottom of page