Cijfers geven

Dat ik in een uitgaansgelegenheid was met gezamenlijke heren- en damestoiletten. Dat er toen een jochie aankwam dat mij voor de spiegel aan mijn haar zag zitten. Dat hij toen ‘een 8’ zei. Dat ik heel lang moest nadenken voordat ik begreep dat hij mijn hoofd een cijfer aan het geven was. Dat hij toen op zijn eigen kleine jongetjesgezicht wees en vroeg: en dit? Dat ik toen heel snel allerlei afwegingen moest maken: of het niet strafbaar was om een jochie van begin 20 op zijn uiterlijk te beoordelen, of ik hem wel of niet wilde beledigen, of ik ook kon kiezen om me van stemming te onthouden aangezien ik hem totaal niet op die manier bekeek.

Dat ik het zo snel allemaal niet kon bedenken. Dat ik hem toen ook maar een 8 heb gegeven, om hem niet te kwetsen. Dat ik daar nog steeds spijt van heb.

Koud

Dat ik zo kan opzien tegen het leven, tegen de vermoeiende kanten ervan. Hoe vaak ik het nog wel niet koud ga hebben. Hoe vaak ik nog in de put ga zitten en mezelf dan weer op moet lappen. Niet de ellende zelf maar de sleur ervan, die zit me zo dwars.

Net niet gezellig

Dat ik gespannen was voor een optreden en dat mijn vriend toen zei: ‘Het is net niet gezellig met je.’ Dat ik toen ook nog even dacht dat dat een compliment was, omdat ik het al heel wat vond.