Dat ik niet weet hoe ik de zomer in moet delen. Ergens zit er in mij een groot verlangen naar helemaal niks plannen. Maar in mij weet ook iets dat ik daar vervolgens niet mee om kan gaan, en dan juist minder productief word. Dat het denk ik mijn eigen oordeel daarover is; je zou dit geweldig moeten vinden. De persoon die ik zou willen zijn vind het héérlijk om twee maanden thuis te zitten zonder planning. Toch gedijt in de praktijk bijna iedereen volgens mij het beste bij structuur. Als daar zo nu en dan weer eens een wetenschappelijk onderzoek over verschijnt, helpt dat altijd wel. Het ligt blijkbaar aan mijn homo sapiensschap, niet aan mijn gebrek aan karakter.
top of page
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat het gisteren gelukkig goed ging met mijn dag en de tijd. Ik was lekker aan het schrijven, zij het niet lang. Ik ging naar de hondencursus alwaar ik indirect veren toebedeeld kreeg voor in de reet van mijn hond. Ik stopte lekker op tijd met werken en rommelde nog wat in de tuin. Maar dat de avond toen nog moest komen, en ik het ineens weer allemaal niet wist. Dat mijn vriend toen wilde wandelen. Dat ik dat eigenlijk niet wilde, maar besloot toch mee te gaan. En dat hielp natuurlijk.
Dat ik dat zo volwassen van mezelf vond, dat ik toch ging.
Dat ik er eindelijk een beetje in begin te komen, in dat gebeuren met die vrije tijd. Je moet wel van alles doen maar je doet het wat rustiger aan. Naar de natuurwinkel in Amersfoort kun je dan bijvoorbeeld de fiets pakken in plaats van de auto. Dan heb je meteen bewogen en ben je lekker buiten. Je moet dan alleen wel proberen om ondertussen niet steeds te denken: dit is tijdverspilling.
bottom of page