Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat er zo goed op ons huis werd gepast tijdens de vakantie. Dat ik daardoor heel ontspannen weg kon zijn, voor mijn doen dan. Ik maakte me amper zorgen over de katten. Nu ik terug ben is er wel eentje schor. Dat ik me daar wel zorgen over maak, maar dat ik het maar niet ga googelen om verdere escalatie van die zorgen te voorkomen.
Dat ik het niet wist, dat katten ook schor kunnen zijn.
Dat ik me ineens afvroeg of huilen wél mag in de stiltecoupé.
Dat onze badkamer momenteel wordt verbouwd, en ik daar erg blij van word. Vooraf had iedereen mij gewaarschuwd over hoe vreselijk zoiets is; de chaos, de mensen over de vloer, zoveel stress. Maar dat ik het dus echt fantastisch vind: zij gaan iets moois voor ons maken, en wij hoeven niks te doen! Dat ik wel merk dat het onrustig is: op de een of andere manier doe ik een stuk minder op een dag qua werk, en ook mijn vrije tijd lijkt niet te bestaan terwijl ik ook niet kan zeggen wat ik dan precies doe als ze ‘s avonds weg zijn. Dat ik nu soms zelfs afspraken vergeet, en dat is echt niks voor mij. Dat we dus toch kunnen spreken van een stressvolle situatie, maar wel een fijne stressvolle situatie.