top of page

Hoge verwachtingen

Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.

Dat ik mijn nieuwe telefoon altijd ontgrendel met mijn vingerafdruk. Maar dat ik laatst met het buitenschilderwerk bezig was en daardoor een tijd had staan schuren, en dat mijn vingerafdruk het daarna niet meer deed. Blijkbaar had ik hem (deels) weggeschuurd. Dat ik dit niet handig vond, maar het me wel een gunstige oplossing leek voor misdadigers om minder herkenbaar te zijn. Misschien is dat wel dé manier om in te breken: die baan combineren met een schilderbedrijf.

Bovendien heb je vanaf die steiger ook al best goed zicht op wat er in de huizen staat. Als je echt een passie hebt voor allebei, moet je wel zorgen dat je bij het forceren van het raam de lak niet beschadigt.

Dat ik sinds corona vaak twee keer op een avond moet spelen, en het tweede optreden dan eigenlijk altijd veel lekkerder gaat dan het eerste. Dat dat nu wel handig is, maar dat ik als ik echt moet kiezen toch van een trieste constatering zou willen spreken. Blijkbaar ben ik na een optreden erg in de stemming om op te treden.

Dat ik in de badkamer was om iets te pakken maar geen sokken aan had, en ook geen zin had in koude voeten. Dat ik toen dus gespreid ging staan, met mijn ene voet op het wc-matje en mijn andere voet op het matje voor de wastafel. Dat dat ineens heel goed voelde, rustig en krachtig, een beetje lomp maar ook sterk. Dat ik toen besefte wat voor houding dit was: zo plassen mannen.

bottom of page