Dat ik een tijdje geleden ineens al een dag eerder in de Trouw stond dan ik had verwacht. Dat mijn moeder daar nogal van slag van was, omdat ze dus de verkeerde had besteld. Maar dat ze er toen toch eentje heeft bemachtigd.
top of page
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat ik maandagavond somber was en niet goed begreep waarom. Dat ik het volgens mijn vriend niet moest willen verklaren, maar het voor mij toch als een onopgeloste quizvraag voelde. Er was objectief gezien namelijk heel weinig aan de hand. En toch voelde ik me rot. Ga er maar aan staan.
Dat ik altijd te veel eet. Of tenminste, als ik het eten lekker vind. Gisteren hadden we kaasfondue en was het weer raak. Daarna stolde dat hele kaaspannetje in mijn buik, en nu zit het er nog steeds. Dat ik het me vandaag opnieuw voorneem: niet meer overeten. Maar dat ik nu al weet dat ik me daar niet aan ga houden.
Eigenlijk zou ik het gestolde kaaspannetje altijd bij me moeten hebben, zodat ik dat vervelende, volle gevoel kan oproepen zodra ik op het punt sta nog een keer op te scheppen. Maar dat lijkt me ook een heel naar scenario, vanaf nu verder leven met gestold kaaspannetje. Dan toch liever af en toe overeten en de rest van de tijd mijn overoptimistische buik koesteren.
bottom of page