Kots

Dat ik nog steeds niet weet wat de regels tussen mijn vriend en mij zijn met betrekking tot wie de kots van de katten opruimt. Het is geen dagelijkse bezigheid, maar het gebeurt toch regelmatig.

Is het degene die de kots als eerste aantreft, heb je dan direct opruimplicht? Of mag je het voor de ander laten liggen als jij naar je werk moet en de ander uitslaapt? Die kan die kots er dan beter bij hebben. Maar dat vind ik dan toch oneerlijk, want mijn vriend moet altijd naar zijn werk en ik zelden. Nu is dat wel vervelend voor hem, maar daar kiest hij zelf voor en het verschaft hem wel een duidelijk inkomen. Ik zit hier thuis, zonder enige vorm van helderheid in tijd en geld, en dan krijg ik die kots er ook nog bij.

Met kots van de hond op de bank is het ook zo: wie verwijdert de kots, en moet diegene dan ook de hoezen van de bank afhalen en in de was doen? En wie doet ze er dan een dag later weer om, is dat ook de kots-aantreffer? Het lijkt me toch handig als we hier binnenkort eens het een en ander over op papier zetten.

Onevenredig

Dat ik soms vind dat er onevenredig veel mensen de trein uit komen wanneer ik op het perron sta te wachten. Dan is het weliswaar een dubbeldekker, maar denk ik toch: dit kan onmogelijk allemaal uit die coupés zijn gekomen. Dat dat me nou echt een goede prank lijkt, om heel veel mensen in zo’n coupé te stouwen (liggend, zittend, onder de banken, in de bagagerekken), die dan allemaal uitstappen op één station, zodat alle instappers aan hun eigen inschattingsvermogen gaan twijfelen. Maar misschien werd die grap dus al met mij uitgehaald.

Zwijntje

Dat we gingen wandelen op de Veluwe en mijn hond toen ineens aan de kont van een ander beest rook. Eerst dacht ik dat het een kat was, maar dat leek me sterk. Daarna dacht ik aan een haas, maar waarom ging die er dan niet vandoor zoals zijn uitdrukking voorschrijft? Toen draaide hij zich om en bleek het een klein zwijntje te zijn. Mijn hond hád het niet meer, dit had hij nog nooit eerder gevangen. Normaal zou hij er met veel plezier achteraan gaan, maar nooit verwachten enigszins in de buurt te komen (dat vind ik juist zo leuk aan hem, het lukken is totaal geen voorwaarde voor lol). Maar nu het eenmaal zover was, had hij geen idee wat hij ermee aan moest. Hij stond erbij en keek ernaar, terwijl het zwijntje rustig wegscharrelde.