Vertragen

Dat ik vind dat we de laatste tijd niet goed voor ons huis zorgen. We lopen continu achter en verwaarlozen haar op diverse fronten. Dat het sowieso voelt als een race tegen de klok, iets wat nooit af is.

Dat ik daarover klaagde en dat mijn vriend toen zei dat een huis pas af is als het een bouwval is, dat dat de natuurlijke staat is waar het naartoe wil. Het enige wat wij doen is dat proces proberen te vertragen. Dat ik mijn stress toen kon herformuleren: het vertragen gaat me niet snel genoeg.

Vliegen

Dat ik binnenkort voor het eerst ga vliegen. Dat ik niet zo goed weet wat ik moet antwoorden als mensen vragen waarom ik dat nooit eerder heb gedaan. Het is een soort vage mix van geen behoefte aan, milieu-overwegingen en angst. Maar elke keer als ik die vraag krijg kan ik dus kiezen welk aspect ik eruit licht. Meestal maak ik een razendsnelle inschatting: vindt diegene het waarschijnlijk obsessief als ik over het milieu begin, dan kies ik een andere. Het ‘geen behoefte aan’-argument blijkt de meeste vragen op te roepen, dus als ik weinig tijd heb kies ik sowieso ‘angst’.

Zacht zand

Dat ik tot gisteren dacht dat honden heel erg van het strand houden. Maar toen kwamen we bij een afgraving hier vlakbij, gewoon een zandvlakte, en bleken ze daar minstens even enthousiast te keer te gaan. Ze houden dus niet zozeer van de zee, de lucht, de zonsondergang. Ze willen gewoon zacht zand onder hun poten.