top of page
Brandnetels (c) Anne van Zantwijk_header.jpg

Hoge verwachtingen

Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.

Dat ik droomde dat mijn vriend en ik het spel Levensweg deden, maar daar zelf allemaal regels bij hadden bedacht waardoor het veel toffer werd. Echt hilarisch was het nu.

Dat er toen vrienden langskwamen en ik vroeg of ze ook Levensweg wilden doen, en dan natuurlijk onze versie. Maar toen wist ik ineens niet alle toffe regels meer, en ze leken ook minder leuk nu ik ze zo aan anderen vertelde. En mijn vriend wilde stoer lijken, dus die ging ook helemaal niet meer mee in mijn enthousiasme.

Dat de lol er toen echt wel af was, en ik op dat moment al vermoedde dat het later met zijn tweeën ook nooit meer zo leuk zou zijn. Er was echt iets kapot nu.

Dat de poes nogal dwingend hallo zegt als ik de slaapkamer binnenkom. Het is een soort prr, met een klein beetje geluid. Zo van: jij komt eraan, en ik ben hier. Maar dan niet op een vriendelijke manier. Onze vorige kat deed ook zoiets, maar die zette daar een soort vraagteken achter, waardoor het meer klonk als: ik wil even aandacht, mocht dat jou nu ook uitkomen. Maar nu heb ik geen keus, ik moet en zal haar aanwezigheid erkennen.

Dat ik mijn haar aan het wassen was, maar het spul dat ik erin smeerde maar niet wilde schuimen. Na een keer of drie vond ik het wel welletjes, het werd me te duur. Dat ik toen op het potje keek en ontdekte dat dat de shampoo helemaal niet was, ik had het stylingspul te pakken.

Dat dat een hoop verklaarde, en ook bewees dat de theorie van mijn vriend – dat in al die potjes in feite gewoon hetzelfde zit – toch niet helemaal waar is.

bottom of page