Dus toch …

Dat de kat bang voor me is omdat ik haar bakje met brokjes heb verplaatst. Als er iets in huis veranderd is, maakt dat haar altijd wantrouwend. Waarschijnlijk omdat ik soms ook iets verander als ze naar de dierenarts moet of we bijvoorbeeld gaan verhuizen (dan zit het luikje ineens dicht). Dat ik wel elke keer weer teleurgesteld ben dat haar basisvertrouwen in mij blijkbaar zo laag is. Het uitgangspunt is dat ik tegen haar ben en haar waarschijnlijk iets aan ga doen. De meeste dagen val ik mee en waardeert ze me wel, maar zodra ik dan haar bakje verplaats, zíe je haar gewoon denken: dus toch …

Handcrème

Dat ik al in bed lag, maar droge handen had. Dat mijn vriend nog in de badkamer was en ik hem daarom vroeg mijn handcrème mee te nemen. Dat hij niet bleek te weten wat dat was, handcrème. Vanuit mijn bed gaf ik hem instructies: een witte fles met een blauwe dop, onderin het kastje. Dat hij toen na een tijdje ergens mee aan kwam zetten en trots vroeg: Je bedoelt zeker dit? Maar dat het de nagellakremover bleek te zijn. Dat ik bijna niet kon geloven dat hij die twee echt verwarde, maar het me vervolgens zo heerlijk leek om echt geen idee te hebben van cosmetische producten. Maar daar kan ik nooit meer naar terug.

‘Lieven’

Dat ik af en toe appjes krijg van iemand die ‘Lieven’ heet, en ik daar toch elke keer even van schrik. Dan denk ik weer dat er iets in de trant van ‘liefs’ of ‘lieve’ staat, terwijl ik hem helemaal niet zo goed ken. Als er ‘groet, Lieven’ staat, voelt dat op de een of andere manier toch intiemer dan dat er ‘groet, Anton’ had gestaan. Maar ja, hij heet nou eenmaal zo.